verzenden...Ontlopen Nederlandse moeders hun verantwoordelijkheid om te werken?
Ondanks verschillende terugkerende discussies blijven Nederlandse moeders weinig werken en lijken zij hier zelf helemaal geen bezwaar in te zien.
Elma Drayer schreef hier in 2010 nog een boek over genaamd ‘Verwende prinsesjes’, waarmee ze veel Nederlandse vrouwen woedend maakte. In het boek beschuldigt Drayer Nederlandse vrouwen ervan dat zij hun verantwoordelijkheid ontlopen door niet of weinig te werken. Het boek beschrijft dat jonge vrouwen massaal gebukt gaan onder de ‘seksualisering van de samenleving’. Werkende moeders hebben het vooral héél erg zwaar, kinderopvang is slecht voor de tere kinderzieltjes en emancipatie is vooral een ‘keuze’. Het boek beschrijft de sprookjes waarin Nederlandse moeders volgens Drayer in lijken te geloven en ook nog trots op zijn.
Nederlandse vrouwen staan heel anders in het leven in vergelijking met andere Westerse landen en Nederlandse vrouwen halen ook nog hun schouders op voor de ongelijkheid die nog steeds bestaat. In de Nederlandse cultuur is nog steeds diep geworteld dat de man de kostwinnaar is. Vanaf De Gouden Eeuw, een bloeiperiode in de Nederlandse geschiedenis die grotendeels samenvalt met de zeventiende eeuw, werd de ‘huisvrouw’ het Nederlandse ideaal. In de Verlichting ontstond hierbij de opvatting dat kinderen liefdevol opgevoed moesten worden tot goede burgers en dat vrouwen dit als hun plicht moesten opvatten. Omdat in deze periode de welvaart in Nederland steeg, konden vrouwen het zich permitteren om huisvrouw te worden. Het aantal huisvrouwen steeg dan ook tot circa 90% van alle getrouwde vrouwen in de jaren ’50 en ’60.
In de jaren ’60 ontstond echter de tweede feministische golf, omdat een aantal vrouwen de beschreven ontwikkelingen zat waren. Dankzij deze golf is onze samenleving behoorlijk geëmancipeerd, maar is er volgens Drayer een vreemde vermenging ontstaan tussen enerzijds feminisme en anderzijds een moedercultuur, waarbij Nederlandsen vrouwen zich een geheel eigen positie hebben toegeëigend. Namelijk dat emancipatie in hun ogen vooral een kwestie van kiezen is of zij wel of niet willen werken en of zij zichzelf zouden moeten ontwikkelen middels bijvoorbeeld een opleiding. Volgens Elma Drayer betekent emancipatie echter niet alleen maar het verwerven van rechten, maar ook dat je als vrouw bepaalde plichten hebt. Waarom zou je na het volgen van een kostbare opleiding, deels op kosten van de samenleving, je bijvoorbeeld niet verplicht voelen hier iets mee te doen? Of waarom maakt het feit dat je gebruik maakt van voorzieningen, maar geen belasting betaalt niet dat je een verplichting hebt richting de maatschappij?
Drayer vindt dat vrouwen zichzelf onterecht in deze uitzonderingspositie hebben geplaatst. Daarbij is het ook nog eens tekenend dat indien de partner op een dag zou thuiskomen en zelf zou aangeven niet zoveel zin te hebben om te werken, halve dagen gaat werken en een leuke creatieve cursus wil gaan doen doen dit andersom door dezelfde vrouwen nooit geaccepteerd zou worden? Is het dan wel fair wat Nederlandse vrouwen (niet) doen en zouden zij niet veel minder hun verantwoordelijkheid moeten onlopen om te werken?
Volg ons ook via:
 |
|
|
|
|
Geef een reactie