Overbescherming kinderen schaadt hun zelfvertrouwen

Recent verscheen een interview in de Volkskrant met speeldeskundige Froukje Hajer.

Haar conclusie was dat kinderen steeds meer overbeschermd worden. Niet alleen in de opvoeding als gevolg van overbezorgde ouders, maar mede door onnodige overheidsregels.

Opvoeding ouders

Volgens Hajer moeten ouders hun kinderen juist de ruimte geven om soms de grens op te zoeken, omdat dit heel leerzaam is en goed voor het zelfvertrouwen van kinderen als iets moeilijks wel lukt. Kinderen mogen tegenwoordig geen enkel risico meer lopen om zichzelf te bezeren door te experimenteren. En dit wordt steeds extremer: zo worden er zelfs kniebeschermers voor kruipende baby’s verkocht en bestaan er ook al gps-tracks die ervoor zorgen dat ouders precies weten waar hun kind is. Ook mogen steeds minder kinderen nog alleen naar school lopen of fietsen.

Regelgeving overheid

Naast de ouders, is er ook sprake van een toenemend aantal regels vanuit de overheid om de veiligheid van kinderen te garanderen in de kinderopvang. Een boomstam moet verwijderd worden omdat een kind erover kan struikelen, enkel rietjes mogen gebruikt worden in de buitenruimte omdat er misschien een wesp in het drinken kan zitten en er wordt een scheve tegel is een no go. Al zijn er ook genoeg kinderopvangorganisaties die kinderen wel ruimte willen geven om te experimenteren en dit ook kunnen bieden door de juiste toelichting en een goede verstandhouding met de GGD-inspecteur.

Hajer is jarenlang kinderwerker geweest in Amsterdam-Noord, hierna adviseur jeugdbeleid in Utrecht en vervolgens programmaleider bij Jantje Beton. Nu heeft zij een boek ‘Werk maken van spelen. Oproep voor speelbeleid’. Hierin zet zij uiteen dat volgens haar de overbescherming vijf gevaren voor het spelende kind met zich meebrengt:

• Angstcultuur – Volwassenen willen alle risico’s voor hun kind beheersen.
• Overgeprogrammeerde dagindeling – Elk vrij uur is ingepland, waardoor er weinig tijd over is om te experimenteren. Dit gebeurt vooral bij kinderen uit rijkere gezinnen.
• Tweedeling – Vrijetijdsvoorzieningen voor armere kinderen worden juist wegbezuinigd. Goede gratis speelplekken zijn er steeds minder.
• Jeugdbeleid – Spelen is geen speerpunt en krijgt pas aandacht op het moment dat het om een andere reden belangrijk wordt, zoals het bestrijden van overgewicht.
• Prestatiedruk – Kinderen worden op een te jonge leeftijd te schools benaderd.

Leuk of Interessant? Deel het!

Twitter

Facebook

Pinterest

email